Η ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΔΗΜΟΤΕΣ ΤΟΥ!

1986. Αντίπαλοι για τη διεκδίκηση του Δήμου Αθηναίων ο Μπέης και ο Έβερτ.
Στο Β΄ Γύρο, η αριστερά τόριξε στο καλαματιανό και εκλέγεται ο Έβερτ, ο οποίος ήδη είχε εξομολογηθεί σε κύκλο δημοσιογράφων, ότι στόχος του είναι η προεδρία της Νέας Δημοκρατίας και η πρωθυπουργία. Πράγματι το 1989 εγκαταλείπει το Δήμο και αναλαμβάνει προσωρινός ο Γιατράκος.

Δυστυχώς πεθαίνει ο Τρίτσης που είχε όραμα, τον διαδέχεται προσωρινά ο Κουρής και εν συνεχεία για μια 8ετία κυριαρχεί ο Αβραμόπουλος, ο οποίος έχει πανομοιότυπους στόχους με τον Έβερτ. Γνωστή η συνέχειά του.

Τον Αβραμόπουλο διαδέχεται η Μπακογιάννη, η οποία έχει επίσης τους ίδιους στόχους αλλά ευτυχώς η βαθειά Νέα Δημοκρατία την έστειλε στον αγύριστο. Στην τριετία εγκαταλείπει το Δήμο για να αναλάβει υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ και προσφάτως μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Την Μπακογιάννη διαδέχεται προσωρινά ο Μπεχράκης και στις εκλογές εκλέγεται ο Κακλαμάνης, ο οποίος φιλοδοξεί να γίνει πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Εν τω μεταξύ η Αθήνα έχει γεμίσει σκουπίδια, κάγκελα και το κέντρο έχει καταντήσει μπουρδέλο.

25 χρόνια δεν λύνουν το πρόβλημα των χρήσεων σε Γκάζι και Ψειρή μέχρι να αγοράσουν τα διάφορα λαμόγια μπιτ παρά τα ακίνητα.

Από το 1986 οι Δημότες της Αθήνας αναδεικνύουν Δήμαρχους υποψήφιους προέδρους της Νέας Δημοκρατίας και εν δυνάμει πρωθυπουργούς.
Για τέτοιους μαλάκες δημότες μιλάμε.

Υ.Γ. Προφανώς ως δημότης του Δήμου Αθηναίων συμπεριλαμβάνομαι στον παραπάνω χαρακτηρισμό!