Εγώ για το χατήρι σου τρεις βάρδιες είχα κάνει
Είχα το ήλιο στα βουνά και τον αητό στους κάμπους
Και τον βοριά τον δροσερό τον είχα στα καράβια
Μα ο ήλιος εβασίλεψε κι αητός αποκοιμήθη
Και τον βοριά τον δροσερό τον πήραν τα καράβια
Κι έτσι του δόθηκε ο καιρός του χάρου και σε πήρε!
Έχε γεια καημένε κόσμε, έχε γεια γλυκειά ζωή
κι εσύ δύστυχη πατρίδα, έχε γεια παντοτινή
Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι βουνά ραχούλες
Στη στεριά δε ζει το ψάρι, μηδ' ανθός στην αμμουδιά
και οι Έλληνες δεν ζούνε δίχως Γερμανούς και χρέη.
Αφήνω γεια στις όμορφες και γεια στις μαυρομάτες
και γω θα πάω στα Γιάννενα, στου Μπερίσια τα σαράγια.
1 σχόλιο:
Τα αγαθά της κρίσης:
Μας αλλάζει τις συνήθειες, μας κάνει πιο προσεχτικούς, πιο αλληλέγγυους, πιο ευαίσθητους.
Μας κάνει ποιητές.
Ας χαιρετήσουμε τα αυτοκίνητα, τα κινητά και τα πάσης φύσεως γκάτζετ. Ας ανακαλύψουμε τη φύση και την φύση μας.
Ας κάνουμε παιδιά ρε παιδιά!
Ζήτω η κρίση!
Κάτω η κατανάλωση!
Να ζήσουμε χωρίς λεφτά, αυτή είναι η μαγκιά.
Δημοσίευση σχολίου