"Σύμφωνα με τον Σπ. Φυτράκη, συνήγορο υπεράσπισης του Νίκου Μαζιώτη, ο εντολέας του, και η συγκατηγορούμενη σύζυγός του Παναγιώτα Ρούπα αρνούνται να απολογηθούν, χαρακτηρίζουν πολιτική τη δίωξη σε βάρος τους και τονίζουν ότι δεν αναγνωρίζουν τη διαδικασία."
Για να δούμε το πολιτικό μέρος της υπόθεσης!
Η κλοπή ενός αυτοκινήτου που πιθανότητα να ανήκει σε κάποιον που να το χρωστάει ακόμη. Δηλαδή κλοπή από ένα φουκαρά πολίτη, ο οποίος είναι αναγκασμένος να τρέχει και να μη φτάνει από το χάσιμο του αυτοκινήτου πέρα από τη στεναχώρια του για τα χρήματα που πρέπει να διαθέσει χρήματα για αγορά άλλου αυτοκινήτου, δεν συνιστά πολιτική πράξη αλλά απατεωνιά!
Επίσης η κλοπή πινακίδων από άλλο φουκαρά που μπαίνει σε σοβαρότερη διαδικασία, μερικές φορές για να αποδείξει ότι δεν ελέφαντας, προφανώς δε συνιστά πολιτική πράξη.
Δεν αναφέρομαι στην περίπτωση του νεκρού Αφγανού και τον τραυματισμό της αδελφής του, (που επίσης δεν είναι πολιτική πράξη αλλά στυγνή δολοφονία κάποιου πέρα για πέρα αθώου), διότι αυτό θα το κρίνουν άλλοι αν αληθεύει η όχι.
Συνεπώς διώκονται οι τύποι για πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου και από τέτοιους γεμάτος ο τόπος.
Τελικά διαπιστώνω ότι, όπως οι πολιτικοί που όταν αναλαμβάνουν καρέκλες εξουσίας παθαίνουν το σύνδρομο της αλαζονείας, το ίδιο παθαίνουν και κάτι κουραδόμαγκες των Εξαρχείων σκοτώνοντας και κλέβοντας ανυπεράσπιστους πολίτες!
Υ.Γ. Τουλάχιστον η 17 Νοέμβρη βάραγε και από την "Ελίτ". Η νέα γενιά βλέπω βαράει ρακοσυλλέκτες
2 σχόλια:
Δε συμφωνώ φίλε κουπάκια. Η πρακτική τους μου φέρνει ναυτία αλλά δε μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουν πολιτικά κίνητρα, όσο ανεύθυνοι κι αν είναι.
Συμφωνούμε απολύτως με όσα γράφεις.
Η 17 Νοέμβρη μας είχε διχάσει τόσο που ντρεπόμαστε που σκεφτόμαστε πως κάποιες φορές έπρατταν ορθά.
Αυτοί οι δήθεν επαναστάτες μας φέρνουν απέχθεια και φυσικά κατηγορούνται δικαίως.
Δημοσίευση σχολίου